Klimatyzator jest urządzeniem korzystającym z właściwości termodynamicznych substancji: cieczy i gazów. Po pierwsze: zmniejszenie ciśnienia gazu towarzyszy zmniejszenie jego temperatury; po drugie: gwałtowne parowanie obniża temperaturę cieczy. Żeby to zobrazować można przeprowadzić kilka prostych doświadczeń: 1. Można użyć tkz. spreju: (dezodorant, gaśnica, farba) - łatwo zauważyć, że puszka robi się chłodna, a przy dłuższym używaniu nawet zimna. 2. Można rozprowadzić niewielką ilość alkoholu na skórze. Alkohol gwałtownie paruje i skóra odczuwa zimno. Oczywiście tak działa jeden z elementów termoregulacji człowieka: pot odparowując schładza organizm; a także innych ssaków: to dlatego pies podczas upałów wystawia język: odparowywanie śliny schładza język i krew w nim krążącą. Klimatyzator wykorzystuje dokładnie to samo zjawisko, tylko, że w układzie zamkniętym, w którym czynnik chłodzący jest nieustannie skraplany i odparowywany. Przebiega to (w dużym uproszczeniu) w następujący sposób: czynnik chłodzący w postaci cieczy dostaje się do parownika (część klimatyzatora znajdująca się w jednostce wewnętrznej systemu), gdzie następuje jego gwałtowne parowanie, które schładza parownik. Wentylator wymusza obieg powietrza, które schłodzone obniża temperaturę pomieszczenia. Czynnik chłodzący w postaci gazu jest zasysany i odprowadzany do sprężarki a następnie do skraplacza, gdzie następuje jego skroplenie (któremu towarzyszy wzrost temperatury - obniżanej dzięki wentylatorowi jednostki zewnętrznej). Skroplony czynnik chłodzący jest przekazywany do jednostki wewnętrznej, gdzie następuje jego rozprężenie. Taka zasada działania systemu klimatyzacji określa jego budowę. Klimatyzacja musi składać się z dwóch urządzeń: jednostki wewnętrznej, w której znajduje się parownik, oraz jednostki zewnętrznej, w której znajduje się spraplacz. Jednostka zewnętrzna i wewnętrzna muszą być połączone, dwiema rurami - jedną doprowadzającą skroplony czynnik z jednostki zewnętrznej do jednostki wewnętrznej i drugą odprowadzającą rozprężony gaz z jednostki wewnętrznej do jednostki zewnętrznej. Obie jednostki muszą być zasilany i muszą komunikować się między sobą - służy do tego przewód elektryczny - aby możliwe było sterowanie działaniem klimatyzatora. Obniżenie temperatury w parowniku jednostki wewnętrznej powoduje skroplenie pary wodnej znajdującej się w powietrzu, która spływa do tacy umieszczonej pod parownikiem, a następnie odprowadzana jest (grawitacyjnie lub w sposób wymuszony) na zewnętrz pomieszczenia (np. do rynny) lub do systemu kanalizacji. Należy pamiętać, że klimatyzator może "wytworzyć" nawet kilkanaście litrów wody dziennie, a brak konserwacji, który może przyczynić się do zatkania otworu odpływowego tacy, może spowodować zalanie mieszkania. Większość klimatyzatorów posiada funkcję osuszania powietrza, która może być wykorzystana, gdy takie osuszanie jest potrzebne (np. po malowaniu mieszkania).

http://www.klimatyzator.waw.pl/oklimatyzacji.html